Η κοίτη του ποταμού στέρεψε, έτσι νομίζω, έτσι νοιώθω, ότι στέρεψαν οι πηγές που αναβλύζουν το νερό ένα από τα συστατικά στοιχεία της ζωής. Έφυγες, έφυγες σύντροφε, έφυγες συναγωνιστή, έφυγες συνάδελφε, έφυγες πολυαγαπημένες μου φίλε Θανάση. Έφυγες νωρίς, όμως έδωσες αγώνα ζωής, με θάρρος, με καρτερικότητα, με νηφαλιότητα, μα πάνω από όλα με αξιοπρέπεια.

Νικήθηκες πολυαγαπημένε μου φίλε σε ένα άνισο αγώνα, όπως άνισος ήταν και ο αγώνας που δώσαμε πολλές φορές μαζί σε κοινωνικό, πολιτικό, συνδικαλιστικό επίπεδο, αλλά κέρδισες την εκτίμηση, την αγάπη και τον σεβασμό από όλους όσους σε γνώρισαν, Το ήθος, η εντιμότητα, η ακεραιότητα, που σε χαρακτήριζαν ήταν τα προτερήματα με ιδιαίτερη βαρύτητα για τα ιδανικά και τα πιστεύω σου. Ο αξίες που έδινες για σένα ήταν ένας καλύτερος κόσμος, πιο δίκαιος, με προτεραιότητα στις κοινωνικές ανάγκες για τους πιο ευάλωτους συνανθρώπους μας. Η δίψα σου για ζωή, για μια πιο δίκαιη μεταχείριση μέσα από την αλτρουιστική σου δράση, ήταν ταυτόχρονα δεμένα και με την καθημερινότητα που διακρίνει ένα απλό, αγνό άνθρωπο της διπλανής πόρτας.

Πολυαγαπημένε μου φίλε Θανάση, έκλαψα για το χαμό σου, τα δάκρυα λιγόστεψαν, όμως από την άλλη ένοιωσα μια ψυχική αγαλλίαση γιατί οι αβάστακτοι πόνοι που είχες τις τελευταίες ημέρες, ήταν βασανιστήριο, ήταν μαρτύριο για ένα καλοσυνάτο άνθρωπο σαν εσένα.

Όλα πλέον τέλειωσαν.
Αναπαύθηκες για να ταξιδέψεις στην αιωνιότητα.
Σύντροφε Θανάση, συναγωνιστή και πολυαγαπημένε μου φίλε έχασες την μάχη με την επάρατη ασθένεια, όπως και οι γονείς σου, αλλά στάθηκες όρθιος μέχρι τέλος, όπως αξίζει σε ανθρώπους με τα μεγαλείο το δικό σου.

Ειλικρινά αισθάνομαι διπλά τυχερός και περήφανος που στο διάβα της ζωής μου γνώρισα εσένα και τον αδελφό σου Γιώργο, Δυο ορφανά παιδιά που δώσατε αγώνα επιβίωσης για μια αξιοπρεπή ζωή. Η σκληρή πλευρά της ζωής ξανακτύπησε με το θάνατο ένα αξιολάτρευτο ανθρώπο, όπως ήταν ο πολυαγαπημένος μου φίλος Θανάσης. Η αισιοδοξία που είχες μέχρι τέλος δίνει το στίγμα για το ότι, μέσα από τις δυσκολίες μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον κάνουμε καλύτερο, χωρίς αδικίες και εκμετάλλευση. Αυτό που η μοίρα στέρησε από σένα βυθίζοντας σε πένθος όλους τους δικούς σου ανθρώπους και ιδιαίτερα όσους εκτίμησαν τον ακέραιο χαρακτήρα σου είναι η μνήμη σου που θα μας συνοδεύει κάθε στιγμή.

Πολυαγαπημένε μου φίλε Θανάση, εκεί από ψηλά που μας βλέπεις, θα συνεχίσουμε, αυτό που σου άρεσε μια και ήσουν ο άνθρωπος της παρέας, με το κρασάκι, την κιθαρούλα, το μπουζουκάκι, το τραγουδάκι στην ταβέρνα πίνοντας το ποτηράκι με κρασί στην μακαριότητα και την αιωνιότητά σου.
Είμαι σίγουρος φίλε Θανάση, ότι εκεί που πας, θα ακούς πάντα την μουσική που σου άρεσε μέσα από το πρόγραμμα της ΕΡΑ. Θα σε συνοδεύουν τα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα. Πόσο σου άρεσε να τραγουδάς τραγούδια που ερμήνευσε ο Γιώργος Νταλάρας. Συν τοις άλλοις ήσουν και καλλίφωνος. Ήταν ένα από τα κρυφά σου ταλέντα. Θυμάμαι αρχές του καλοκαιριού στο Θησείο με φόντο την Ακρόπολη, πίναμε το καφεδάκι μας με τον κοινό μας φίλο και συνάδελφο Κυριάκο και ενώ έχουμε εξαντλήσει με την κουβέντα θέματα επικαιρότητας, πολιτικής, πολιτισμού, αθλητισμού, φιλοσοφίας φτάσαμε και σε θέματα μουσικής. Εκεί έκανες την μεγάλη έκπληξη και μας τραγούδησες του Αλμπάνο την ερμηνεία ίο ντι νότε, όλους τους στίχους. Ο Κυριάκος έμεινε με το στόμα ανοικτό και σε ρώτησε αν ξέρεις Ιταλικά. Η απάντησή σου ήταν: Κορνήλιε (Κορνήλιος είναι το παρατσούκλι του Κυριάκου) η μουσική δεν έχει γλώσσα δεν έχει όρια, όπως και η οικουμενικότητα της ουμανιστικής αντίληψης με κοινωνική ευαισθησία προφυλάσσοντας τους αδύνατους από τους ισχυρούς.

Ανάμεσα στα χαρίσματα που είχες ήταν και η τέχνη του ποδοσφαίρου. Η ενασχόλησή σου με την ομάδα της Εθνοκάρτας, ήταν για σένα ένα κοινωνικό δρώμενο, όπου ο εργασιακός αθλητισμός είχε ιδιαίτερη βαρύτητα, δίνοντας το πνεύμα της υγιούς άμιλλας χωρίς σκοπιμότητες. Η συμμετοχή σου ήταν καθοριστική σχεδόν σε όλους τους αγώνες ποδοσφαίρου που έδινε η ομάδα της Εθνοκάρτας, είτε στα πρωταθλήματα εντός της χώρας μας, είτε στα τουρνουά που διεξάγονταν στην Ευρώπη. Σαν επιθετικός ήξερες να σκοράρεις απλά, λιτά, όπως ήσουν και στη ζωή σου ένας αγωνιστής με συλλογική διάθεση και συνεργασία, αφού και το ποδόσφαιρο είναι συλλογικό άθλημα.

Ένα από τα πολλά που μας ένωναν είναι και η ομαδάρα μας, η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινούπολης, η Αεκάρα μας όπως είθισται να την αποκαλούμε. Από το μπαλκόνι του σπιτιού σου στη Ν. Φιλαδέλφεια φαινόταν το γήπεδο της ΑΕΚ, τα τελευταία χρόνια όταν καθόμασταν στο μπαλκόνι δεν βλέπαμε το γήπεδο, την σκεπαστή θύρα 21 και μας έπιανε το παράπονο. Ωστόσο ελπίζαμε στο όνειρο, να γίνει πραγματικότητα το γήπεδο της Αγιάς Σοφιάς.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εικόνες που τυπώθηκαν στο μυαλό μου, όταν στο κρεβάτι του πόνου η ηλικιωμένη και αγαπημένη γειτόνισσά σου κυρία Σαπφώ σε φρόντιζε με περίσσια αγάπη. Σε αγαπούσε σαν παιδί της και την αγαπούσες σαν μάνα σου. Όταν ερχόμασταν στο σπίτι να σε δούμε, την έπαιρνες τηλέφωνο και ερχόταν μετά χαράς να μας φτιάξει ελληνικό καφεδάκι με το μεράκι της μικρασιάτικης μυστικής συνταγής. Σαν προσφυγοπούλα, που ήρθε στην Ελλάδα από τα παράλια της Μικράς Ασίας, έφερε μαζί της όλη εκείνη την ευγένεια, καθώς ήθη και έθιμα, σερβίροντας κάθε φορά, μαζί με τον ελληνικό καφέ γλυκό του κουταλιού, που είχε φτιάξει με τα ίδια της τα χεράκια.

Πολυαγαπημένε μου φίλε Θανάση, πριν από 3 χρόνια ήμασταν στις κορυφές του Ολύμπου, μαζί με την Ελληνική μυθολογία των 12 Θεών.
ΣΕ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩ ΜΕ ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ.
Σε αποχαιρετώ με στίχους.

Ησυχαστήριο.
Ενός λεπτού σιγή
σα να πέρασε ένας αιώνας.
Διάβηκες με βήμα σταθερό
ατένιζες το μέλλον με βλέμμα καθάριο
δεν σκέφτηκες να ξαποστάσεις
ήσουν πάντα εκεί
ήσουν παρών στο στίβο της ζωής.

Πορεύτηκες με πυξίδα τον ουμανισμό, την ανανέωση
δεν συμβιβάστηκες με το στάτους
αναζητούσες κάθε πτυχή
μα ο πολιτισμός, η τέχνη
για σένα ήταν η μουσική.
Ήσυχα, απλά έτσι αποκοιμήθηκες
με το νανούρισμα ήχων μουσικής του Ζαμπέτα
σε στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη.

¨Που ΄σαι Θανάση
ήθελα να σ΄αντάμωνα
η γρουσουζιά να σπάσει.
Εκεί θα βρω της νιότης μου
τα φίνα τα ωραία
και την παλιά παρέα.
Δίπλα θα καθίσουμε
σαν πρώτα στο τραπέζι
και μαζί θα ακούσουμε
γλυκιά πενιά να παίζει.¨
ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΕ!!!

Κώστας Βήττας