14.12.1822: Η Ιερά Συμμαχία καταδικάζει την Ελληνική Επανάσταση, θεωρώντας τη διακήρυξή της «αυθάδη και αδεξία».

ceb5cebbcebbceb7cebdceb9cebaceb7-ceb5cf80ceb1cebdceb1cf83cf84ceb1cf83ceb7

Ιερή Συμμαχία ονομάστηκε το σύμφωνο που υπέγραψαν στις 26 Σεπτεμβρίου 1815 στο Παρίσι, με πρωτοβουλία της Ρωσικής κυβερνήσεως, ο τσάρος της Ρωσίας, ο αυτοκράτορας της Αυστρίας και ο βασιλιάς της Πρωσίας, στην οποία συμφωνία, προσχώρησε το Νοέμβριο του 1815 και η Γαλλία με το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ΄. Νους και ψυχή της συμμαχίας ήταν ο καγκελάριος Κλέμενς φον Μέτερνιχ.

Πρόκειται για σύμφωνο το οποίο υπέγραψαν οι αντιδραστικότερες κυβερνήσεις του 19ου αιώνα, σκοπός του οποίου ήταν η κατάπνιξη των φιλελεύθερων ιδεών και κινημάτων που φούντωσαν μετά τη γαλλική επανάσταση στην Ευρώπη, η διατήρηση της πολιτικής κατάστασης όπως αυτή δημιουργήθηκε με το Συνέδριο της Βιέννης, και η συνένωση των ηγεμόνων των κρατών.

Δεν συνυπέγραψαν ο σουλτάνος της Τουρκίας, επειδή είχε διατυπωθεί στο όνομα της Αγίας Τριάδας, το Βατικανό, επειδή διέκρινε μασονική χροιά, και η Αγγλία, επειδή δεν ήθελε να αναλάβει υποχρεώσεις και διαφωνούσε με τη θεολογική διατύπωση του συμφώνου, το οποίο όμως αργότερα υπέγραψε.

Το μερικώς, θρησκευτικό περιεχόμενο του γρήγορα αντικαταστάθηκε με το πραγματικό, καθιερώνοντας την αρχή της επέμβασης εναντίον κάθε εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος. Οι προθέσεις τους έγιναν πιο συγκεκριμένες σε διάφορα «συνέδρια», όπως του Εξ Λα Σαπέλ το 1818, της Βιέννης το 1820, του Τρόππαου το 1820 και της Βερόνας το 1822.

Η ισχύς της άρχισε να κλονίζεται το 1820, με το ξέσπασμα διάφορων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και σταδιακά αποδυναμώθηκε, μέχρι την οριστική της διάλυση το 1830, διότι η Αγγλία ευνοούσε την ανάπτυξη των κινημάτων, γεγονός που έσπειρε τη διαφωνία μέσα στους κόλπους της.

Η συμμαχία αντιμετώπισε με εχθρικά αισθήματα την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και ο Μέττερνιχ, υποκινούσε την Ευρώπη εναντίον του ελληνικού ξεσηκωμού.

Η ελληνική επανάσταση του 1821, ένας καθαρός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, ήταν αναμενόμενο να εκληφθεί από τις απολυταρχικές Μεγάλες Δυνάμεις ως ένα κίνημα ανατρεπτικό της ευρωπαϊκής πολιτικής νομιμότητος, ως εξέγερση εναντίον του νομίμου ηγεμόνα, δηλαδή του σουλτάνου.

Μάλιστα στο συνέδριο της Βερόνας, όπου είχε σταλεί ελληνική αντιπροσωπεία με τους Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό και Γ. Μαυρομιχάλη, για να εκθέσει το ελληνικό ζήτημα και να αποσπάσει την υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων, ήταν τέτοια η εχθρική διάθεση, ώστε οι Έλληνες αντιπρόσωποι, μόλις αποβιβάσθηκαν στην Ιταλία, ετέθησαν σε περιορισμό και κατόπιν διώχτηκαν. 

Στη συνείδηση των ευρωπαϊκών λαών «η πολιτική της Ιεράς Συμμαχίας» έλαβε τον χαρακτήρα μιας σκοτεινής συνωμοσίας των αντιδραστικών κύκλων της Ευρώπης, που προσπαθούσαν να διατηρήσουν τα απολυταρχικά καθεστώτα και να καταπνίξουν τα φιλελεύθερα επαναστατικά κινήματα, καταφεύγοντας ακόμη και σε ένοπλες επεμβάσεις.

Ο Μέττερνιχ υπεστήριζε ξεκάθαρα την εφαρμογή της πολιτικής της βίαιας καταστολής των φιλελευθέρων επαναστατικών κινημάτων. Εξάλλου ο Μέττερνιχ και ο Τσάρος  Αλέξανδρος συνεργάσθηκαν στενά, μπροστά στον φόβο των εξεγέρσεων που μπορούσαν να ανατρέψουν τις μοναρχίες που οι ίδιοι στήριζαν.

Διαβάστε επίσης

20 σπουδαίες Ελληνίδες που σημάδεψαν τη χώρα τα τελευταία 150 χρόνια, κάθε μια από τον δικό της δρόμο και με τον δικό της τρόπο.

Ένας φόρος τιμής σε σπουδαίες γυναίκες, οι οποίες μέσα από το έργο, την αφοσίωση, την επιμονή, την τόλμη και το ... Read More